ทุกๆ ครั้งที่เปิดดูละคร
มีบางตอนที่ฉันเองไม่อาจดี
ในละครมีผู้ชาย ดี๊ดีคงเป็นใคร คนที่เธอนั้นใฝ่ฝัน

แต่กลับมาสู่ชีวิตจริง
ไม่มีให้อิงเมื่อไหร่ ใครๆ ก็มองเราไม่ดี

งั้นผู้ชายดีๆ คงมีแต่ในนิยาย
งั้นผู้ชายอย่างฉัน มันต้องเจ็บใจไปทุกราย
เพราะผู้ชายดีๆ มันมีแค่ในนิยาย
ฉันก็แค่ผู้ร้ายที่รักแค่ไหนคงต้องตาย
สุดท้ายเขาได้เธอไปครอง

รัก ใครบอกว่าชีวิตเหมือนในละคร
ชีวิตกูอ่ะยิ่งกว่าละครอีก ฟังกันนะ

ถึงร้ายก็รักนะ เกเรยังไงก็รักนะ
หน้าตาเป็นตัวกำหนด
เทวดาเขียนบทยังไงกันวะ
อยากเกิดเป็นตัวพระ
แต่เขาลิขิตให้เป็นตัวร้าย
ใครจะรู้ว่าทศกัณฐ์รักนางสีดามากกว่าเท่าไหร่
ถึงร้ายก็รักจริง
ไม่ใช้สลิง ไม่ใช้สตั้น
ด้วยใจก็ลิพโพ นางเอกร้องโฮ
สั่งงานส่งครั้ง
อกหักมาทีไม่มีคนดูเห็นใจ
จะเปิดศึกชิงนาง ก็คงต้องแพ้เรื่อยไป
จะมองทางซ้าย จะมองทางขวา
กูมันตัวโกงนี่หว่า
มือถือดอกไม้ไว้หนวดไว้เครา
คนหาว่าโจรป่า
โรมรันพันตู ความรักของกูชักมัน
คิด คิด คิด คิดกันไป เห้ย! เดี๋ยวกูเล่นไม่ทัน
จะรีบไปไหน สงครามยังไม่จบ
กูยังต้องรบอีกครั้ง
มึงคิดว่ามึงรักเธอเท่าไหร่
กูมากกว่าพันครั้ง
จะยอมตายพลีกาย ช่วยให้ละครขายดี
เกิดชาติหน้าฉันใด ขอเป็นพระเอกซักที

งั้นผู้ชายดีๆ คงมีแต่ในนิยาย
งั้นผู้ชายอย่างฉัน มันต้องเจ็บใจไปทุกราย
เพราะผู้ชายดีๆ มันมีแค่ในนิยาย
ฉันก็แค่ผู้ร้ายที่รักแค่ไหนคงต้องตาย
สุดท้ายเขาได้เธอไปครอง

โลกของฉันมันต่างจากละคร
มันเป็นตอนที่ฉันเองต้องผิดหวัง
ความเป็นจริงที่ต้องเจออีกครั้ง
ความลำพังที่คู่กัน กับตัวร้าย

แต่กลับมาสู่ชีวิตจริง
ไม่มีให้อิงเมื่อไหร่ ใครๆ ก็มองเราไม่ดี
งั้นผู้ชายดีๆ คงมีแต่ในนิยาย
งั้นผู้ชายอย่างฉัน มันต้องเจ็บใจไปทุกราย
เพราะผู้ชายดีๆ มันมีแค่ในนิยาย
ฉันก็แค่ผู้ร้ายที่รักแค่ไหนคงต้องตาย
สุดท้ายเขาได้เธอไปครอง
ผู้ร้ายก็ต้องลงไปกอง