Τρέχω μαζί σου σε ένα δρόμο ανοιχτό, δεν ξέρω
Αν είναι για λεπτά, ή αν είναι για χρόνια
Δε θυμάμαι γιατί το κάνω αυτόΑφού με σκοτώνει, με πληγώνει
Αφού με έχει λιώσει, σε θέλω τώρα
Μα θες να μείνεις στο μυαλό μου μια ιδέα αφηρημένη
Θέλεις να είσαι σαν τα παιδιά που παίζουνε γελώντας
Χρόνια στον ήλιο τρώγοντας παγωτό
Χωρίς να ξέρουν την αλήθεια για τα πράγματα
Πως γίναν τώρα πια

Ποια αγάπη στην καρδιά τη ζεστασιά θα φέρει
Ποια, για εμένα να πεθαίνει, σε άλλα μέρη να με πάει
Ποια αγάπη να μπορεί μετά από τη δική μας
Ποια, για εμάς να αναπνέει, να πονάει, να θέλει

Λίγες κουβέντες μα τόσο σκληρές
Οι σκέψεις μου όλες καρφωμένες στο χθες, δεν έχω
Αύριο, θυμάμαι μου ′λεγες ότι
Ήθελες να 'μαστε
Κάπου στο κέντρο δυο χαμένες ψυχές, στο ίδιο
Σώμα ανθισμένες καρδιές, να μένουμε άγρυπνοι
Ακίνητοι για πάντα εκεί να φιλιόμαστε
Στον Άγνωστο Στρατιώτη, τώρα πια

Ποια αγάπη στην καρδιά μου ζεστασιά θα φέρει
Ποια, για εμένα θα πεθαίνει, σε άλλα μέρη θα με πάει
Ποια αγάπη να μπορεί μετά από τη δική σου
Ποια, για εμένα να πεθαίνει, να πονάει, να θέλει

Στέκομαι τώρα πια ακίνητος στη μέση του δρόμου
Σαν ένα φάντασμα που ξέμεινε για πάντα εδώ
Αυτό το μέρος έλεγες είναι το κέντρο του κόσμου
Κι εγώ δεν ξέρω από πού ήρθα και πως έφτασα εδώ
Και είμαι τώρα στο μυαλό σου μια ιδέα αφηρημένη
Είμαι τώρα σαν τα παιδιά που παίζουνε γελώντας
Χρόνια στον ήλιο τρώγοντας παγωτό, χωρίς να
Ξέρουν την αλήθεια για τα πράγματα, πως γίναν τώρα πια

Ποια αγάπη στην καρδιά τη ζεστασιά θα φέρει
Ποια, για εμένα να πεθαίνει, σε άλλα μέρη να με πάει
Ποια αγάπη να μπορεί μετά από τη δική μας
Ποια, για εμάς να αναπνέει, να πονάει, να θέλει