Als Ik Zing Met ‘t Accent Van Mijn Streke

‘t Is De Zee Die Zijn Zout Achterlaat

Als ‘k Mijn Woorden Soms Kraak En Breke

‘t Is De Storm Die De Dijken Slaat

‘t Is De Wind Die Hier Holderdebolder

Ongenadig De Dorpen Deurraast

En ‘s Winters Langs Duinen En Polder

De Sneeuw In Ons Oren Blaast

Hoort Hem De Straten Deurjagen

Hoort Zijn Geklop En Gebuis

Wat Moe J’ Gie Zo Eindloos Klagen

Gie Wind Die Zo Waait Rond Mijn Huis



Ik Herken De Vertrouwde Gezangen

Van Vissers Op ‘t Ver Iseland

En ‘t Vloeken En ‘t Zeer En ‘t Verlangen

Naar Vrouwe, Naar Kinders En Land

‘t Was Lastig Om Hier T’ Overleven

Arm Volkske, Ruw En Ongeschoold

Waar Zijn De Trimards Nu Gebleven

Te Voete Naar Frankrijk Getjoold

Of Voorgoed Dan Maar Afscheid Genomen

Dag Vader, Dag Moeder, Dag Lief

‘k Zal Ooit Nog Wel Werekomen

Uit Canada Als ‘t God Belieft



Ik Zing Voor U, Frontsoldaten

Uit Den Oorlog Van Veertien-achttien

Van Land En Keuning Verlaten

Zelfs Uw Grafsteen Wierd Niet Ontzien

Kan Een Lied Ooit Naar Eerde Smaken

Kan Een Tale Wel Geuren Naar Gras

Zit Er Bloed In De Kleur Van Een Sprake

Ons Vlaams, Ons Vlammend Geel Vlas

Ook Voor U, Mijn Gestorven Nonkels

Arthur En Hector, Merci

Twee Taaie Nooit Klagende Kompels

In De Putten Van De Walepays



Volk Van Oranje In ‘t Noorden

Vriende, Lach Nie Gelijk Zot

Om Al Onz’ Antieke Woorden

Bespaart Ons Uw Goedkope Spot

Als Holland In Weelde Kon Leven

Wierd Vlaanderen Leeggeroofd

Voor Alva Was ‘t Bibberen En Beven

En Knikken Met Gebogen Hoofd

En Zo Is ‘t Hier Eeuwen Gebleven

Onder Keizer, Prins Of Prinses

In ‘t Spaans Of In ‘t Duits, Om ‘t Even

De Verdrukking Was Onz’ Meesteres



Wie Stond Aan Den Bakkersoven

In De Kelders Van Brussels Noblesse