Wiêc Mo¿na Kochaæ I Nie Wiedzieæ O Tem

Po Przypadkowym, Najkrótszym Spotkaniu

D³oñ Sobie Wzajem Podaæ W Po¿egnaniu

I W Dusz Spokoju OdejϾ Z Bezpowrotem



By Ju¿ Nazajutrz, Ledwo Po Rozstaniu

W Dzieñ ów Zab³¹dziæ Pamiêci Przelotem

I Staj¹c Jakby Przed Czymœ Cudnem, Z³otem

Uczuæ Siê Nagle Sercem Na Wygnaniu



I Odt¹d Wracaæ Wstecz Wci¹¿, I Na Pró¿no

Przesiewaæ Przesz³oœæ Wspomnienia Przetakiem,

By Coœ W Niej Znaleÿæ, Co By³o ¿ywotem



Lecz Smêt M¿y Jeno Szarym, Suchym Makiem,

Jak Proch W Klepsydrze, Co Szemrze: "za Póÿno!..."

Wiêc Mo¿na Kochaæ I Nie Wiedzieæ O Tem



(i W Dusz Spokoju OdejϾ Z Bezpowrotem)