ประเทศที่เสือดำหน้าคะมำเพราะ Rifle
ประเทศที่พล่ามแต่ศีลธรรม แต่อาชญากรรมสูงกว่า Eiffel
ประเทศที่กฎหมายไม่สู้พระธรรมหรือ Bibleประเทศที่คนดี ๆ มีไม่สดุดีเป็น Idol

ประเทศที่ตุลาการมีบ้านพักบนอุทยาน
ประเทศที่ใจกลางกรุงกลายเป็นทุ่งสังหาร
ประเทศที่ผู้นำทานอิฐ ทานปูนเป็นของหวาน ประเทศกูมี ประเทศกูมี

ประเทศไร้ Corruption ที่ไม่มีการตรวจสอบ
ประเทศที่นาฬิการมต. เป็นของศพ
ประเทศที่มีสภาเป็นห้องนั่งเล่นของนักรบ
ประเทศที่เขียนรัฐธรรมนูญให้กองทัพใช้ตีนลบ
ประเทศที่ศิลปินวางท่าเป็นขบถ
ประเทศที่ขบถเจออำนาจราดจนหัวหด
ประเทศที่ขบถเดินตามรัฐเป็นฝูงมด ประเทศกูมี ประเทศกูมี

ประเทศที่มีคนใส่สูท เวลาติดคำพูดปากเขาว่าแล้วตาขยิบ
คนจนวิ่งตามนโยบาย ต้องตายเพราะไม่มีบัตรสามสิบ
ประเทศที่รวยอำนาจเลยจับเสือป่ายังกะปลาดิบ
จับมือใครดมไม่ได้ ก็เอาเป็นว่างั้นกูไม่ผิด
ประเทศที่ฆ่าคนตายถ้ามีเงินก็ช่วยคดี
ประเทศที่กฎยืดได้ซะยิ่งกว่าแขน Luffy
คนแสร้งพูด จงทำดี จงทำดี ประเทศกูมี ประเทศกูมี

ประเทศที่ปลายกระบอกคอยจ่อที่ปลายกระเดือก
ประเทศที่บอกเสรีแต่ดันไม่มีสิทธิ์เลือก
ประเทศที่ด่าไม่ได้ทั้ง ๆ ที่ติดที่ปลายเหงือก
ประเทศที่สิ่งที่มึงทำผู้นำจะส่องตามเสือก
ประเทศที่อธิปไตยถูกยึดไว้โดยคนสถุน
ประเทศที่มึงจะต้องเลือก จะอมความจริงหรืออมกระสุน
ประเทศที่ขุนกินเบี้ย มีเหี้ยและยิงเป็นฝูง ประเทศกูมี ประเทศกูมี

Yeah, Yeah (ประเทศกูดี ๆ ๆ)
ประเทศที่รัฐบาลไม่มีใครกล้าลบหลู่
ประเทศที่มีกฎหมายไว้ให้ตำรวจข่มขู่
ประเทศที่คนมีความคิดต้องพากันแสร้งว่าหลับอยู่
และถ้ามึงไม่อยากอยู่ ถ้าเกิดเขาบังคับมึงก็ต้องอยู่
ประเทศที่คนไม่อ่านหนังสือโดยเฉพาะผู้นำอ่ะ
ประเทศที่บอกให้อยู่เฉย ๆ ถ้าไม่อยากนอนเรือนจำอ่ะ
ประเทศที่คนมียศทุจริตแค่ไหนก็รอดทั้งวัน ประเทศกูมี ประเทศกูมี

ประเทศที่พรรคการเมืองเสือกแบ่งเป็นสองขั้ว
ประเทศที่พลเมืองในเมืองแม่งถูกแบ่งเป็นสองข้าง
ประเทศที่คนแม่งตาย ๆ ๆ ในม็อบทั้งสองขั้ว
ประเทศที่คนแม่งกลัว ๆ ๆ ทหารทั้งสองข้าง
ประเทศที่สี่ปีแล้วไอ้สัสแม่งยังไม่เลือกตั้ง
ประเทศที่เสรี ไอ้สัสแม่งบอกว่ากูน่ะเลือกได้
ประเทศที่เลือกนายกต้องให้ทหารมาเลือกให้ ประเทศกูมี ประเทศกูมี

ประเทศที่งบประมาณเกินค่าประมาณ
ประเทศที่อุกฉกรรจ์ มีเงินคอยซุกตามบ้านข้าราชการ
เป็นประเทศที่ผู้นำค่อนข้างจะน่ารำคาญ
ประเทศที่มีกฎหมาย แต่ใช้ปืนกลล้มหน้ากระดาน
ประเทศที่คนยังสุขสำราญ แต่ใช้ชีวิตอยู่ในกะลา
สี่ปีผ่านไปภายใต้บาทา ไม่มีใครเดินข้างในสภา
ประเทศที่แม่งน่าเอือมระอา ที่ไม่ต้องบอกก็รู้ดี (ก็รู้ดี)
ประเทศกูมี (ก็รู้ดี) ประเทศกูมี (ก็รู้ดี) Ah

ประเทศที่มีทุกสิ่ง ยกเว้นหนึ่งสิ่งคือสามัญสำนึก
ขับเคลื่อนฟันเฟืองด้วยเงินตราเหมือนเป็นคาถาสารพัดนึก
เนิ่นนานจนตกผลึกอาจได้เป็นเพชรที่ส่องประกาย
ความชั่วบูชากันเป็นฝูงลิง ประดับแท่งศิลาของความเห็นแก่ตัว
มัวเมาจนไร้สมองที่โง่เขลาจนไร้การตอบสนอง
เพิกเฉยต่อความถูกต้อง ปล่อยให้สัตว์ชั่วเนิ่นนานยิ่งหยิ่งผยอง
ปกครองทุกสิ่งด้วยความมืด และความกลัว ประเทศกูมี ประเทศกูมี

(พวกคุณพร้อมยัง)
(ถ้าพวกคุณพร้อมก็ชูนิ้วกลางให้พวกแม่ง แล้วเดินมาด้วยกัน) Ah!

ประเทศที่ดีจัง แบบว่าโคตรจะจีรัง
รุ่งโรจน์ไม่ยั่งยืน โดนลักเอาเปรียบมีคนที่เกลียดจนล่ำลือ
ประเทศโดนคว่ำบาตรแล้วมีคนลำบากทุกย่านเดิน
ประเทศในร่างมารมีรัฐประหารต้องทนและกล้ำกลืน
ประเทศที่ลั่นปืนใส่ผู้ชุมนุมในค่ำคืน
ประเทศเอากฎหมายแต่ไม่ศักดิ์สิทธิ์ ฉิบหายแล้วบ้านเมือง
ประเทศที่ตั้งตาขยายพันธุ์ แดกงบไปมากเปลือง ประเทศกูมี ประเทศกูมี

ประเทศที่มีความสามารถเสกกฏหมายกลายเป็นข้ออ้าง
ประเทศที่ประชาชนแต่งกายด้วยความหวังเป็นท่อนบน และมีความจนเป็นท่อนล่าง
ประเทศที่ดูแล้วมันหูตึงจึงไม่ได้ยินประชาชนในช่องว่าง
ประเทศที่ต่างคนก็ต่างบอก ต่างก็ชอบรับฟัง
ประเทศที่เก็บบัญชีในข้อสอบ ต่างก็แย่งกันตอบ เพราะต่างชอบนับตังค์
ประเทศที่ใส่สัญญาหลอก ๆ เป็นกระสุนลงกระบอก สร้างระบอบหลอก บอกให้รักมัน
ประเทศที่แจกเก้าอี้เป็นคำตอบ คงดูออกเราชอบนั่งนับวัน ประเทศกูมี ประเทศกูมี
ประเทศกูมี!