ตื่นมากับความเสียใจ
ที่ฉันเสียเธอไปเมื่อคืน
ไม่อาจลบเลือนกว่าจะผ่านคืนนั้นไป

แต่ใครบางคนบอก
ว่าเวลาจะช่วยทุกอย่าง
แต่อีกนานเเค่ไหนกัน
เหมือนจะลืมบอกมันไป

เพราะตอนแสงเริ่มดับลง
ในใจฉันก็ยังคงคิดถึงภาพในคืนนั้น
แต่และเเล้วเธอกลับมา
เหมือนกับเรื่องของคืนนั้นไม่เคยเกิด
ไม่เคยเกิดขึ้นเลย

เราควรหยุดไหม
ถ้าฉันไม่ไหวเราควรจบไหม
เมื่อไม่พบเจอ เธอจะคิดถึงฉันบ้างไหม
เสียใจหรืออย่างไรกับเรื่องของเรา

เพราะที่ผ่านมาฉันเคยวิ่งตามเธอจนอ่อนล้า
ใจมันเริ่มชาเมื่อฉันมองไปบนเส้นทาง
ไม่พบเธอที่ปลายทาง
เเละฉันจะต้องวิ่งอีกแค่ไหน
เธอถึงจะหยุดรอ

เดินมาจนสุดขอบเรื่องของเรา
และมองไม่เห็นว่าควรไปทางไหน
ได้เพียงแต่เอ่ยปากพูดร่ำลา
จากกันตรงนี้ไป มันแสนไกล
ไม่ต้องย้อนมาหา
กับช่วงเวลาที่ฉันเดินมา
มันแสนนานเกินถอยหลังกลับไป

เราควรหยุดไหม
ถ้าฉันไม่ไหวเราควรจบไหม
เมื่อไม่พบเจอ เธอจะคิดถึงฉันบ้างไหม
เสียใจหรืออย่างไรกับเรื่องของเรา

เพราะที่ผ่านมาฉันเคยวิ่งตามเธอจนอ่อนล้า
ใจมันเริ่มชาเมื่อฉันมองไปบนเส้นทาง
ไม่พบเธอที่ปลายทาง
เเละฉันจะต้องวิ่งอีกแค่ไหน
เธอถึงจะหยุดรอ