ถามตัวเองเสมอ
หากวันที่เธอต้องไปจากกัน
และชีวิตเหลือเพียงแค่ฉันจะอยู่ได้ไหม
แล้วถึงวันที่รู้
เมื่อตอนที่เธอกำลังจากไป
หมดแรงแค่ยืนยังไม่ไหว
เมื่อไม่มีเธอ

ชีพจรอ่อนลงช้าช้า
น้ำในตาก็หลั่งไหล
ใจจะแหลกสลาย
สายไปใช่ไหมเวลา

หัวใจมันเต้นช้าลง
เมื่อคนที่รักกำลังจากไป
หมดชีวิตอยากใช้
แลกแค่เพียงให้เธอกลับมา
แต่ร้องเรียกเธอเท่าไร
ก็เหมือนจะไร้ค่า
จูบเธอด้วยน้ำตา
กอดลาด้วยความเสียใจ

มันเป็นวันสุดท้าย
ที่ฉันได้มีเธออยู่ข้างกาย
และเป็นวันที่ฉัน
ต้องเริ่มอยู่กับความเสียใจ

เธอคือกำลังใจของฉัน
เธอคือแรงผลักดันของฉัน
จากนี้ในวันที่ท้อ
ไม่มีเธอจะกอดใคร
ดึงเธอคืนกลับมาได้ไหม
อย่าให้ฉันต้องเสียเธอไป
สายไปใช่ไหมเวลา

หัวใจมันเต้นช้าลง
เมื่อคนที่รักกำลังจากไป
หมดชีวิตอยากใช้
แลกแค่เพียงให้เธอกลับมา
แต่ร้องเรียกเธอเท่าไร
ก็เหมือนจะไร้ค่า
จูบเธอด้วยน้ำตา
กอดลาด้วยความเสียใจ

เธอคือกำลังใจของฉัน
เธอคือแรงผลักดันของฉัน
จากนี้ในวันที่ท้อ
ไม่มีเธอจะกอดใคร
ดึงเธอคืนกลับมาได้ไหม
อย่าให้ฉันต้องเสียเธอไป
สายไปใช่ไหมเวลา

ทำได้แค่จูบเธอด้วยน้ำตา
กอดลาด้วยความเสียใจ