"S³odka Bazylia" - Tak Siê Nazywa Bar.

Zamkniêty, Bo Minê³a Ju¿ Dwunasta.

Tak Ciep³o Tu. Wychodziæ Trochê ¿al.

Ostatnie Szklanki Chowa Barman.



Dopijam Wino, Siêgam Ju¿ Po P³aszcz.

W Kieszeni Mam Monetê Dla Pianisty.

Nad Klawiatur¹ Widzê Smutn¹ Twarz

Na Piramidzie Nut - Szklankê Whisky.



On Mówi: - Proszê, Powiedz Jak To Jest,

Dlaczego Wszystko Trzeba Chowaæ Na Tym œwiecie?

Ja Tu Co Noc Na Dwa, Na Trzy, Na SzeϾ,

A To Jest Przecie¿ Ca³e Moje ¿ycie.



Dziœ Rano Zostawi³a Mnie Dziewczyna,

Bo Jednej Rzeczy Ukryæ Nie Umia³em:

¿e W Chwili Kiedy Siadam Do Pianina

Zapominam, ¿e Mam Duszê I Mam Cia³o.

Przerwa³ I Spojrza³ Gdzieœ W Mrok Pustej Sali,

A Ja Monetê Obraca³em W Palcach...

- Przepraszam, Powiedzia³em, Pan Zapali?

I Czy Pan Móg³by Zagraæ Jeszcze Tego Walca...



Patrzyliœmy Na Siebie Jeszcze Dobr¹ Chwilê.

Barman Ponuro Patrzy³ Na Zegarek.

Wiêc Wyszpera³em Parê Groszy Na Napiwek

I Ruszy³em W Stronê Drzwi, Przez Pust¹ Salê.



Id¹c Myœla³em, Widzisz, Stary, Tak To Jest.

To Co Mówi³eœ Jest Mi Jakby Sk¹dœ Znajome.

To Piwo I Ty... I Na Ulicy Deszcz...

I Ka¿dy Z Parasolem W Swoj¹ Stronê...

Na Pewno Wkrótce Znajdzie Siê Dziewczyna,

Co Myœli, Czuje, Kocha I Potrafi...

Wiêc Zanim Znowu Jutro Si¹dziesz Do Pianina,

Wyrzuæ Tylko Kilka Niepotrzebnych Fotografii.