ฉันคือ ประชาชน ต้องอดทน ได้ทุกอย่าง
แม้นปัญหา มันคับคั่ง ประเดประดัง อยู่ในใจ
ฉันคือ ประชาชน ต้องห้อยโหน ทุกวันวี่รถเมล์ มันล้นปรี่ ร้อนสิ้นดี ก็ต้องทน

ฉันคือ ประชาชน ผู้ดิ้นรน ทุกเช้าค่ำ
เหงื่อไคล มันไหลฉ่ำ หน้าก็ดำ ตัวก็เหนียว
ฉันคือ ประชาชน ที่ผอมโซ เหมือนซังหญ้า
อยู่ตามทุ่ง ตามป่า ไร้ราคา ค่าควรมอง

ฉันคือ ประชาชน ไม่ใช่คน ที่มีเกียรติ
ไปไหน ต้องละเอียด ค่อยๆเหยียด ค่อยๆเงย
ฉันคือ ประชาชนbไม่เหมือนคน ที่ยิ่งใหญ่
ไปไหน คนก็ไหว้bเอามือไขว้ หว่างขา

ฉันคือ ประชาชนbไม่ใช่คน มีอำนาจ
ไม่เคยคิด ไม่เคยคาดbจะผูกขาด ประเทศไทย
เป็นไพร่พล ประชาชนก็คือเบี้ย
แล้วก็โดนเขี่ย แบบลิ่วล้อในหนังจีน

เป็นไพร่พล ประชาชนก็คือเบี้ย
แล้วก็โดนเขี่ย แบบลิ่วล้อในหนังจีน