Ik Loop Op De Ruïne


Van Mijn Gevoel Voor Jou


Wat Nu Alleen Nog Puin Is


Was Ooit Een Groot Gebouw





En Zelfs De Fundamenten


Van Wat Hier Heeft Gestaan


Zijn Na Wat Mooie Lentes


Al Min Of Meer Vergaan





Zo Verloren We De Kamers


Van Ons Eigen Luchtkasteel


Zelf Gesloopt Met Grote Hamers


En Nu Is Er Niets Meer Heel





Is Dit Het Huis Waar We Kusten


Waar We Feestten En Rustten


Is Dit De Plek Waar We Vreeën


En Zoveel Mooie Dingen Deden





Ik Mis Het Trapje Naar De Sterren


En De Grote Open Haard





Het Huis Van Onze Liefde


Is Onbewoonbaar Verklaard