De Vrouw Op De Veranda


Steelt Mijn Aandacht, Koel En Snel


Dievegge Van De Nachtrust


Doet Me Zweten In Mijn Hel


Vergeten Kan Ik Niet


Want In Haar Ogen Zag Ik Iets


Van Liefde En Vermogen


Tot Zo’n Groot Mededogen


Als Je Maar Zelden Ziet


De Vrouw Op De Veranda


Steelt Het Daglicht, Vaag En Moe


Dievegge Van De Schemer


De Avond Valt Haar Toe


Verslaven Zal Ze Mij


Want Het Vuur Valt Haar Straks Bij


Als Een Kaars In Late Uren


Ze Laat Ze Langer Duren


Maakt Deze Junkie Vrij


De Vrouw Op De Veranda


Steelt Mijn Trots, Zo Zacht En Lief


Dievegge Van De Hoogmoed


Ooit Was Ik Ook Zo’n Dief


Maar Toen Dook Ik Weg In Lucht


En Ik Hoorde Nog Haar Zucht


Daar Boven Op De Toren


En In Een Vrije Val Verloren


Begon Mijn Grote Vlucht


De Vrouw Op De Veranda


Steelt Mijn Liefde, Hard En Wreed


Dievegge Van De Hartstocht


Waarvan Ik Weinig Weet


En Nu Schrijnt Nog De Kleine Wond


Die Ik Zorgeloos Verbond


Met Alle Hoop Op Morgen


Als Zij Me Heeft Geborgen


Sta Ik Weer Op De Grond