พอเจ็บก็กลับมา แค่เพียงให้ลืมน้ำตา
แค่ตอนเธออ่อนล้า ต้องการที่พักใจ
ไม่เคยจะมองเห็น ไม่อยู่ในสายตา
ไม่ใช่คนที่เธอหา ไม่มีเหมือนใครๆ
อยู่ที่ตรงนี้ แค่อยู่รอเสียใจ
อยู่รอเธอจากไป เมื่อเธอพบคนใหม่

ทุ่มเทเท่าไร ให้เห็นใจ ยิ่งเจ็บไปเท่านั้น
ก็ฉันมันดีสู้ใครเขาไม่ได้
อย่างดีก็เป็นตัวสำรองตอนเธอไม่มีใคร
พอเขาเข้ามาเปลี่ยนใจเธอก็ไป

พอเจ็บก็กลับมา แค่เพียงให้ลืมน้ำตา
แค่ตอนเธออ่อนล้า ต้องการที่พักใจ
พอเบื่อก็เดินออกไป บอกลาทิ้งกันง่ายๆ
อย่ากลับมาได้ไหม ถ้ากลับมาเพื่อเดินออกไป

สั่งใจขัดขืนให้ไม่ยอมมันก็ทำไม่ไหว
จะฝืนพยายามห้ามใจทำไม่ได้
เบื่อที่จะเป็นตัวสำรอง ทรมานรู้ไหม
ถ้าเห็นใจกันก็ลืม ลืมฉันไป

พอเจ็บก็กลับมา แค่เพียงให้ลืมน้ำตา
แค่ตอนเธออ่อนล้า ต้องการที่พักใจ
พอเบื่อก็เดินออกไป บอกลาทิ้งกันง่ายๆ
อย่ากลับมาได้ไหม ถ้ากลับมาเพื่อรอจากไป

(ไม่เคยมองเห็นฉันในแววตา ไม่เคยจะสำคัญไม่มีคุณค่า)
(แค่เพียงที่พัก แค่ตัวคั่นเวลา พอเบื่อก็ไปไร้ความหมาย)
(ต้องเจ็บ ต้องช้ำ ซ้ำๆ เท่าไหร่ หรือต้องวอนขอให้เธอเห็นใจ)
(ถ้าไม่เคยคิดว่าฉันนั้นใช่ ก็จบกันไป ไม่ต้องกลับมา)