To Elver Renn Gjennom Landet Ur, Møtest Der, Og Høgt Fra Ein Mur Ser Du Opptog Med Faner Og Vimplar I Vind; Der Elvene Møtest Skrid Opptoget Inn.



Eit Bord Med Safirpynta Beger Av Gull, Hyller Med Kunnskap, Rull På Rull. Salar Med Strengespel , Song Og Lått, Ringdans Med Fløyter Og Harpeslått.



Så Snør Det I Landet: Gløymselsnø. Borte Blir Borga Og Gløymde Dei Brød. Som Metta Dei Fem Tusen Munnar Frå Korg: Andlet Ber Blindt På Ei Tusenårssorg.



Og Ingen Kan Minnast Dei Linne Drag I Dronningas Andlet Den Fagre Dag Då Landet Her Kvilte I Heilag Fred Og Alle Hadde Kjærleik å Elske Med.



Ei Dør Slår Opp I Den Stille Kveld, Gjennom Opningen Anar Du Skinet Av Eld Og Stemmer Som Vinden Ber Fram Der Du Trør: Dette Er Noko Du Kjenner Fra Før.



Ei Hand Spelar Terning I Fakkelskin, Ein Fot Trør I Dans Under Ljost, Mjukt Lin; Dei Er Her, Dine Bortgløymde Systrer Og Brør: Detter Er Noko Du Kjenner Frå Før.



Gløym Slitet For Glede Og Frykta For Sorg; Det Er Her, Alt Du Treng, Det Er Brød I Ei Korg Frå Eit Løyndomsfullt Bord I Så Fast Ei Borg.



Sjå Her Er Dagen Som Renn. Sjå, Her Stig Sola For Deg Sjå, Her Er Korga Med Brød For Alle, I Borga I Landet Ur.